Βαρκελώνη
Βαρκελώνη
Η Βαρκελώνη (στα καταλανικά και τα ισπανικά Barcelona, – Μπαρσελόνα και Μπαρθελόνα αντίστοιχα) είναι πόλη της Ισπανίας, πρωτεύουσα της Αυτοδιοικούμενης Περιφέρειας της Καταλωνίας. Σήμερα αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη πόλη του ισπανικού κράτους όσον αφορά τον πληθυσμό και την οικονομία μετά την Μαδρίτη. Σήμερα η Βαρκελώνη είναι μια από τις πιο επιθυμητές πόλεις για τουρισμό του Σαββατοκύριακου στην Ευρώπη και διαθέτει καλή ποιότητα ζωής. Πλούσια πολιτιστική ζωή (παιδιά της πόλης είναι ο Σαλβαδόρ Νταλί, ο Χουάν Μιρό, ο Αντόνι Γκαουντί και για ένα διάστημα και ο Πάμπλο Πικάσσο), μεσογειακό κλίμα, πολύ καλές ευκαιρίες διασκέδασης (πολλά μπαρ, καλά κλαμπ) και ψυχαγωγίας.
Κλίμα:
Η Βαρκελώνη έχει υγρό υποτροπικό κλίμα το οποίο μοιάζει με ωκεάνιο μεσογειακό κλίμα, ήπιους χειμώνες και ζεστά υγρά καλοκαίρια, ενώ οι βροχοπτώσεις είναι περισσότερες την άνοιξη και το φθινόπωρο.
Ένδυση:
Ενδυση ανάλογη με την εποχή.
Γλώσσα:
Η επίσημη γλώσσα της Βαρκελώνης είναι τα καταλανικά αν και όλοι μιλούν και ισπανικά.
Ώρα:
GMT +02:00
Μετακινήσεις:
Το μετρό είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο μεταφοράς και εξυπηρετεί τα περισσότερα μέρη της πόλης. Το δίκτυο λεωφορείων της πόλης είναι εκτεταμένο. Για τα προάστια και τις γύρω περιοχές, λειτουργούν περιφερειακές σιδηροδρομικές γραμμές. Ταξί, ενοικίαση αυτοκινήτου, ενοικίαση Ποδηλάτου.
Διατροφή:
Η Βαρκελώνη έχει πολύ ωραίο φαγητό, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Μπορείτε να βρείτε οτιδήποτε θέλετε από πιάτα διεθνούς κουζίνας μέχρι Καταλανικές νοστιμιές, από tapas μέχρι πιατέλες θαλασσινών.
Πληθυσμός
Έκταση
Αξίζει να δείτε
Ο Καθεδρικός Ναός
Βρίσκεται στην καρδιά της Γοτθικής Συνοικίας, πάνω στα λείψανα μιας πρώιμης χριστιανικής βασιλικής και ρομανικής εκκλησίας. Το μεγαλύτερο μέρος του κατασκευάστηκε από τα τέλη του 13 ου εώς τα μέσα του 15 ου αιώνα, αν και η περίτεχνη πρόσοψη και ο οκταγωνικός τρούλος προστέθηκαν στις αρχές του 20 ου αιώνα. Στο επιβλητικό εσωτερικό αναμειγνύονται αρμονικά οι μεσαιωνικοί ρυθμοί, με το ψηλό τριπλό κλίτος, τις αέρινες αψίδες, τα 29 παρεκκλήσια και το λεπτοδουλεμένο, ανάγλυφο χοροστάσιο. Κάτω από την Αγία Τράπεζα βρίσκεται η κρύπτη της Αγίας Ευλαλίας (της πολιούχου της Βαρκελώνης), που περιέχει τον τάφο της. Κοντά στην είσοδο είναι το Παρεκκλήσι του Χριστού της Ναυπάκτου, που θεωρείται ως το ωραιότερο δείγμα γοτθικής τέχνης στον Καθεδρικό. Περιλαμβάνει τον Εσταυρωμένο που βρισκόταν πάνω στο πλοίο Λα Ρεαλ, τη ναυαρχίδα του Ιωάννη της Αυστρίας κατά τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Το περιστύλιο του 14 ου αιώνα είναι το ωραιότερο τμήμα του Καθεδρικού ο κήπος με τις μανόλιες, τους φοίνικες και τις κρήνες προσφέρει ένα δροσερό ησυχαστήριο από την κάψα της Βαρκελώνης. Υπάρχει μια λιμνούλα με ένα σμήνος λευκές πάπιες που υποτίθεται ότι συμβολίζουν την παρθενική αγνότητα της Αγίας Ευλαλίας. Ένα μικρό μουσείο μετά το περιστύλιο στεγάζει πολλούς από τους πολύτιμους θησαυρούς του Καθεδρικού.
Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλωνίας
Το Εθνικό Μουσείο Καταλανικής Τέχνης είναι ένα από τα καλύτερα μουσεία μεσαιωνικής τέχνης στον κόσμο. Στεγάζεται σε ένα φανταστικό κτίριο της Εθνικής Έκθεσης, που χτίστηκε ως το σύμβολο της Διεθνούς Έκθεσης του 1929. Διαθέτει τη διαπρεπέστερη συλλογή ρομανικής τέχνης στον κόσμο: πέτρινα γλυπτά, ξυλόγλυπτα, χρυσαφικά και ασημικά, καλύμματα Αγίων Τραπεζών, νομίσματα και μια πανέμορφη σειρά τοιχογραφιών του 11 ου και 12 ου αιώνα, οι οποίες αφαιρέθηκαν προσεκτικά από τοίχους εκκλησιών σε όλη την Καταλωνία και ανασκευάστηκαν με ακρίβεια στις αψίδες, σαν να βρίσκονται ακόμη στις αρχικές τους θέσεις. Η ιδέα για τη συλλογή αυτή πρωτοδιατυπώθηκε στις αρχές του 20 ου αιώνα, όταν οι κλοπές αρχαιολογικών θησαυρών στην Καταλωνία, βρίσκονταν στο αποκορυφωμά τους και χρειάζονταν μια σταυροφορία εκ μέρους της εκκλησίας για να μεταφερθούν σε ασφαλή τοποθεσία ορισμένοι από τους πιο πολύτιμους. Η γοτθικη συλλογή προκαλεί εντυπωσιακή αντίθεση με τους 400 περίτεχνους πίνακες και γλυπτά από Αγίες Τράπεζες μεταξύ των οποίων και μία Παρθένος του 15 ου αιώνα με στολή φλαμένκο. Στην κάπως αποσπασματική συλλογή αναγεννησιακών και μπαρόκ πινάκων υπάρχουν έργα των Τιντορέτο, Ελ Γκρέκο και Θουρμπαράν.
Πάρκο Γκουέλ
Το αρχιτεκτονικό έργο του Γκαουντί είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη Βαρκελώνη, κυρίως χάρη στη σχέση του με τους Γκουέλ, μια οικογένεια βιομηχάνων που του παρήγγειλαν πολλά έργα. Για το Πάρκο Γκουέλ, ο Δον Εουσέμπι Γκουέλ, ο κύριος προστάτης του Γκαουντί, είχε μεγαλεπήβολα σχέδια: μια αγγλικού τύπου πόλη – κήπο με 60 σπίτια μέσα σε κήπους. Ο Γκαουντί εργάστηκε για την κατασκευή του από το 1900 εώς το 1914, όμως, αποδείχτηκε μια οικονομική καταστροφή. Μόλις τρία σπίτια ολοκληρώθηκαν και το 1923 το πάρκο πέρασε στην ιδιοκτησία του δήμου. Στην κύρια είσοδο του πάρκου υπάρχουν δύο εκκεντρικά περίπτερα. Η μεγάλη σκάλα, διακοσμημένη με την κρήνη του δράκοντα, οδηγεί σε ένα μνημειώδη, σπηλαιώδη χώρο, που με βάση τα αρχικά σχέδια θα στέγαζε την αγορά. Ένα δάσος από κολόνες υποστηρίζει από πάνω μια πλατεία που περιβάλλεται από μια σειρά από καμπυλοειδή παγκάκια καλυμένα με πολύχρωμα κομμάτια κεραμικών. Και στα 20 εκτάρια του πάρκου, σε μεσογειακό στυλ, υπάρχουν γλυπτά, σκαλιά και
μονοπάτια. Ο ίδιος ο Γκαουντί έμενε σε ένα από τα σπίτια από το 1906 έως το 1926. Το είχε χτίσει ο μαθητής του, Μπερενγκουέρ και σήμερα στεγάζει την Οικία – μουσείο Γκαουντί και περιέχει μακέτες, έπιπλα, σχέδια και άλλα αναμνηστικά του αρχιτέκτονα και των συναδέλφων του.
Λα Ράμπλα
Η ονομασία Λα Ράμπλα προέρχεται από το ράμλα («χείμαρρος» στα αραβικά) και θυμίζει ότι παλιά ο δρόμος ήταν μια αμμώδης νεροσυρμή που εκτεινόταν παράλληλα με το τείχος και μετέφερε τα νερά της βροχής στη θάλασσα. Σήμερα ο μαγευτικός, δεντροφυτεμένος πεζόδρομος του 18 ου αιώνα, που περνά από την καρδιά της παλιάς πόλης και καταλήγει στο λιμάνι, είναι το καμάρι της Βαρκελώνης. Ο κεντρικός χώρος περιπάτου είναι χωρισμένος σε πολλά ιδιαίτερα τμήματα, το καθένα με τη δική του ιστορία και προσωπικότητα: από τους πάγκους των λουλουδιών στη Ράμπλα δε λες Φλορς εώς τα κλουβιά των πουλιών της Ράμπλα δελς Όσελς. Λέγεται ότι αν πιείτε από την περίφημη κρήνη στη Λα Ράμπλα δε Καναλέτες, μια μέρα θα επιστρέψετε σίγουρα στην πόλη.
Ίδρυμα Χοάν Μιρό
Το ίδρυμα Μιρό ιδρύθηκε από τον Χοάν Μιρό το 1971 και είναι αφιερωμένο στη μελέτη των έργων του και την προώθηση της σύγχρονης τέχνης. Η πινακοθήκη – ένα μοντέρνο κτίριο με πάλευκες αίθουσες, μεγάλα παράθυρα και φεγγίτες, που σχεδίασε ο Ζουζέπ Λιούις Σερτ – είναι από μόνη της ένα αριστούργημα, ο τέλειος χώρος για την εκπλήρωση των σκοπών του ιδρύματος. Περιέχει περίπου 200 πίνακες, 153 γλυπτά, εννέα ταπισερί, όλα τα γραφιστικά έργα και πάνω από 5.000 σχέδια, συνθέτοντας μία από τις πληρέστερες συλλογές έργων αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη. Στα καλύτερα έργα της πινακοθήκης περιλαμβάνονται ορισμένα από τα πρώτα σχέδια του Μιρό, η Ταπισερί του ιδρύματος και μια σειρά από ασπρόμαυρες λιθογραφίες με τον τίτλο Σειρά της Βαρκελώνης, μια καλλιτεχνική αποτίμηση του πολέμου. Στην ταράτσα και στους κήπους υπάρχουν πολλά εντυπωσιακά γλυπτά.
Μουσείο Πικάσο
Είναι το μεγαλύτερο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης, περιλαμβάνει μία από τις σημαντικότερες συλλογές έργων του Πικάσο στον κόσμο και τη μοναδική σε σπουδαιότητα στην πατρίδα του. Το μουσείο διαθέτει έργα των πρώτων χρόνων του, κυρίως μια σειρά ιμπρεσιονιστικών τοπίων και θαλασσογραφιών, ένα πορτρέτο της θείας του, Τία Πέπα, σχέδια από σημειωματάρια και πίνακες με σκηνές δρόμου, όπως την Έξοδο από το Θέατρο και τη Μπαρσελονέτα, και το μενού για το καφέ Els Quatre Gats. Υπάρχουν επίσης επιλεγμένα έργα από τη Γαλάζια και τη Ροζ περίοδο, από την Κυβιστική και τη Νεοκλασική εώς και ώριμα έργα των κατοπιστικών χρόνων, καθώς
και 41 κεραμικά που δώρισε η σύζυγος του, Ζακλίν, το 1982, τα οποία παρουσιάζουν την εκπληκτική καλλιτεχνική εξέλιξη του μεγάλου ζωγράφου.
Πόμπλε Εσπανιόλ
Το Πόμπλε Εσπανιόλ (Ισπανικό Χωριό) χτίστηκε το 1929 για τη Διεθνή Έκθεση, με σκοπό να παρουσιάσει τους διάφορους ισπανικούς ρυθμούς ανά τους αιώνες. Εύκολα θα το παραλλήλιζε κανείς με σκηνικό ή θεματικό πάρκο, όμως τα 115 αντίγραφα κτιρίων σε φυσικό μέγεθος, γύρω από τις 6 πλατείες και τους δρόμους συνολικού μήκους 3χλμ., αποτελούν ένα πραγματικό χωριό, όπου οι επισκέπτες μπορούν να αναγνωρίσουν διάσημα ή χαρακτηριστικά κτίρια: από τις πλακόστρωτες μεσαυλές της Ανδαλουσίας εώς επαύλεις της Μαγιόρκας και γρανιτένιες προσόψεις της Γαλικίας. Εδώ βρίσκονται το Μουσείο Λαϊκών Τεχνών και Παραδόσεων και το Μουσείο Γραφικών Τεχνών.
Λα Σαγράδα Φαμίλια
Ο Αντόνιο Γκαουντί, ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτοναςτης Καταλωνίας, ξεκίνησε να εργάζεται στη Σαγράδα Φαμίλια (Ναός της Αγίας Οικογένειας) το 1882 και στα τελευταία χρόνια της ζωής του είε αφιερωθεί πλήρως στο οραμά του για το μεγαλύτερο Καθεδρικό Ναό της Ευρώπης. Το ονειρό του ήταν να φτιάξει τρεις προσόψεις του θα αντιπροσώπευαν τη Γέννηση, τα Πάθη και την Ανάσταση του Χριστού και 18 πύργους καλυμμένους με μωσαϊκά που θα συμβόλιζαν τους δώδεκα Αποστόλους, τους τέσσερις Ευαγγελιστές, την Παρθένο Μαρία και το Χριστό. Όταν πέθανε, το 1926, είχαν ολοκληρωθεί μόνο η κρύπτη, ένας από τους πύργους, το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής πρόσοψης (της Γέννησης) και η αψίδα. Έκτοτε η τύχη του κτιρίου υπήρξε θέμα συχνά πικρών διενέξεων. Καθώς εκτιμάται ότι θα χρειαστούν άλλα 80 χρόνια εργασιών, καθώς και να κατεδαφιστούν πολλά κτίρια στην Καρέρ Μαγιόρκα και την Καρέρ Βαλένθια, για να περατωθεί το έργο, φαίνεται ότι η Σαγράδα Φαμίλια θα παραμείνει στο σκελετό. Ακόμη κι έτσι, όμως, έχει γίνει το παγκόσμιο σύμβολο της Βαρκελώνης, ένα από τα αρχιτεκτονικά θαύματα του κόσμου που πρέπει να δει ο επισκέπτης.
Σάντα Μαρία δελ Μαρ
Η εκκλησία Σάντα Μαρία δελ Μαρ (Παναγία της Θάλασσας), του 14 ου αιώνα, βρίσκεται στην καρδιά της Λα Ριμπέρα (Προκυμαία), της ναυτικής και εμπορικής συνοικίας της μεσαιωνικής πόλης. Οι δεσμοί της περιοχής αυτής με τη θάλασσα ανάγονται στο 10 ο αιώνα, όταν έξω από τα τείχη της πόλης, κατά μήκος της παραλίας, αναπτύχθηκε ένας οικισμός επεκτάθηκε γύρω από ένα παρεκκλήσι που ονομαζόταν Σάντα Μαρία δε λες Αρένες. Το 13 ο αιώνα, ο οικισμός επεκτάθηκε και έγινε γνωστός ως Βιλανόβα δε Μαρ. Καθιερώθηκε οριστικά όταν το μικρό παρεκκλήσι μετατράπηκε στη μαγευτική εκκλησία ως ένδειξη της ναυτικής ευημερίας και ισχύος. Ο θεμέλιος λίθος μάλιστα μνημόνευε την κατάκτηση της Σαρδηνίας από τους Καταλανούς.