Βιέννη
Βιέννη
Η Βιέννη (γερμ. Wien, Βην) είναι η πρωτεύουσα της Αυστρίας και ένα από τα ομόσπονδα κρατίδια της. Με πληθυσμό περίπου 2.000.000 κατοίκων, αποτελεί την μεγαλύτερη πόλη καθώς και το πολιτικό, πολιτισμικό και οικονομικό κέντρο της χώρας.
Κλίμα:
Η Βιέννη έχει ωκεάνιο κλίμα, με ζεστά καλοκαίρια και κρύους χειμώνες. Η θερμοκρασία το καλοκαίρι κυμαίνεται μεταξύ 22 – 26 °C, με μέγιστες τιμές άνω των 30 °C και τα χαμηλότατα σημεία σε περίπου 15 °C . Οι χειμώνες είναι σχετικά ψυχροί με θερμοκρασία γύρω στο 0, ενώ δε λείπουν και οι χιονοπτώσεις, μεταξύ Δεκεμβρίου και Μαρτίου. Η άνοιξη και το φθινόπωρο είναι δροσερά και ήπια.
Ένδυση:
Ελαφριά ρούχα το καλοκαίρι, ομπρέλα το χειμώνα.
Γλώσσα:
Η επίσημη γλώσσα είναι τα γερμανικά, ωστόσο λόγω του αυξημένου τουρισμού και της ενασχόλησης των περισσότερων με τον κλάδο αυτό, οι Βιεννέζοι μιλούν αρκετά καλά αγγλικά.
Ώρα:
Το χειμώνα +1 ώρες και το καλοκαίρι +2 ώρες
Μετακινήσεις:
Εντός της πόλης μπορείτε να μετακινηθείτε με μετρό, τραμ, λεωφορείο ή ταξί.
Διατροφή:
Το εθνικό φαγητό των Αυστριακών είναι τα λουκάνικα. Τοπικές σπεσιαλιτέ είναι τα σνίτσελ και τα στρούντελ με μήλο.
Πληθυσμός
Έκταση
Αξίζει να δείτε
Καθεδρικός του Αγίου Στεφάνου
Ο ακιδωτός τρούλος με το δικτυωτό κιγκλίδωμα αυτού του αριστουργήματος της γοτθικής τεχνοτροπίας υψώνεται πάνω από την πόλη και αποτελεί εστιακό σημείο για τους επισκέπτες. Ο καθεδρικός χτίστηκε στην τοποθεσία εκκλησίας του 12 ου αιώνα, από την οποία
διατηρούνται – ενσωμετωμένα στο σημερινό κτίριο-τα Riesentor (Πύλη του Γίγαντα, η κυρίως είσοδος) και Heidenturme (Πύργοι των Ειδωλολατρών). Και τα δύο είναι ρομανικού ρυθμού. Ωστόσο μετά το 1359 η εκκλησία ξαναχτίστηκε σε γοτθικό ρυθμό.
Κυρίαρχο γνώρισμα είναι ο σκελεφώδης νότιος πύργος, που φέρει το παρατσούκλι «Steffl». Έχει ύψος 136,7μ. και αποπερατώθηκε το 1433, μετά από εργασίες 75 ετών. Ανεβαίνοντας τα 343 σκαλοπάτια του, θα βρεθείτε στη γεμάτη κόσμο πλατφόρμα, απο όπου θα απολαύσετε ένα εντυπωσιακό πανόραμα. Ο πύργος που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά, και είναι προσπελάσιμος μέσω ασανσέρ, επρόκειτο να αποτελέσει τον διδυμό του, μα ο αυτοκρατορικός κορβανάς ξέμεινε από χρήμα και ο γοτθικός ρυθμός
ξεπεράστηκε, έτσι ο ημιτελής πύργος συμπληρώθηκε το 1579 με θόλο αναγεννησιακού ρυθμού. Το 1952 εγκαταστάθηκε εκεί η μεγαλύτερη καμπάνα της Αυστρίας, η Pummerin, η οποία ζυγίζει 21 τόνους. Οι εσωτερικοί τοίχοι και οι κολόνες είναι διακοσμημένα με υπέροχα αγάλματα και παράπλευρες Άγιες Τράπεζες. Ο πέτρινος άμβωνας, τον οποίο διαμόρφωσε το 1515 ο Άντον Πίλγκραμ, αποτελεί μεγαλοπρεπές δείγμα γοτθικού ρυθμού, στο κέντρο του σχεδίου βρίσκονται τα εκφραστικά πρόσωπα των τεσσάρων πατέρων της Εκκλησίας, ενώ ο ίδιος ο Πίλικραμ διακρίνεται μέσα από ένα παράθυρο, να κοιτάζει κάτω. Η μπαρόκ υψηλή Αγία Τράπεζα του κυριώς ναού απεικονίζει το λιθοβολισμό του Αγ. Στεφάνου.
Κάτω Βelvedere
Στο μπαρόκ τμήμα θα βρείτε όμορφα έργα γλυπτικής, όπως τα πρωτότυπα του σιντριβανιού Neuer Markt (1738-39) του Ντόνερ και ιδίως την αποθέωση του πρίγκιπα Ευγένιου, τούτη τη φορά σε μάρμαρο από τον μπαρόκ γλύπτη Μπαλτάζαρ Περμόζερ (1721). Προφανώς ο Ευγένιος έπασχε από ψευδαισθήσεις μεγαλείου, μιας και αυτό το έργο το παρήγγειλε ο ίδιος. Ο καλλιτέχνης απεικόνισε τον εαυτό του στα
πόδια του πρίγκηπα, μην τυχόν και μείνει πίσω. Στους πίνακες περιλαμβάνονται πορτρέτα της Μαρίας Θηρεσίας και του Φραγκίσκου Α΄.
Μουσείο Καλών Τεχνών
Είναι ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης. Οι Αψβούργοι ήταν μεγάλοι συλλέκτες και έχοντας υπό τον ελεγχό τους τεράστιες εκτάσεις, διοχέτευαν στη Βιέννη πολλά σημαντικά έργα τέχνης. Ο Ρούμπενς είχε τεθεί στην υπηρεσία ενός Αψβούργου διοικητή των Βρυξελλών,
οπότε δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το μουσείο διαθέτει μια από τις καλύτερες συλλογές έργων του. Εξίσου απαράμιλλη είναι και η συλλογή πινάκων του Πίτερ Μπρίγκελ του Πρεσβύτερου. Το ίδιο το κτίριο έχει θαυμάσια χαρακτηριστικά. Οι τοιχογραφίες ανάμεσα στις αψίδες πάνω από τις σκάλες δημιουργήθηκαν από τρεις καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και μια του νεαρού Κλιμτ, η οποία ολοκληρώθηκε προτού ο ζωγράφος κόψει τους δεσμούς του με την κλασική παράδοση.
Εκκλησία του Αγίου Καρόλου
Κτίστηκε μεταξύ 1716 και 1739 σε εκπλήρωση ενός όρκου που είχε πάρει ο Κάρολος Δ΄κατά τα τέλη του λοιμού το 1713. σχεδιάστηκε από τον Γιόχαν Μπέρνχαρντ Φίσερ φον Έρλαχ, ο οποίος και ξεκίνησε την κατασκευή του, τπου ολοκληρώθηκε από το γιο του Γιόζεφ. Αν και κατά κύριο λόγο μπαρόκ, συνδυάζει αρκετούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Οι δίδυμες κολώνες έχουν πρότυπο τον κίονα Τραϊανου
στη Ρώμη και απεικονίζουν σκηνές από τη ζωή του Αγίου Καρόλου Μπορομέο (ο οποίος βοηθούσε τα θύματα του λοιμού στην Ιταλία), στον οποίο είναι αφιερωμένη η εκκλησία. Ο τεράστιος οβάλ θόλος έχει ύψος 72μ. και το εσωτερικό του κοσμείται από τα ουράνια όντα που ζωγράφισε ο Γιόχαν Μίχαελ Ροτμάιρ. Γύρω στα 100μ. ανατολικά της εκκλησίας βρίσκεται η Schwarzenbergplatz, όπου βρίσκεται το Ρωσικό Μνημείο, αναμνηστικό της απελευθέρωσης της Βιέννης από τους Ρώσους στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μπροστά από το μνημείο βρίσκεται το συντριβάνι Hochstrahlbrunnen, ενώ πίσω του υψώνεται το Palais Schwarzenbrg, κοινό δημιούργημα των Γιόχαν Μπέρνχαρντ Φίσερ φον Έρλαχ και Γιοχάν Λούκας φον Χιλντερμπραντ.
Schloss Belvedere
Το πολυτελές αυτό μπαρόκ παλάτι κτίστηκε για τον πρίγκιπα Ευγένιο της Σαβοϊας μεταξύ 1714 και 1723 και ήταν έργο του Γιόχαν Λούκας φον Χιλντερμπραντ. Το Κάτω Belvedere αποτελούσε θερινή κατοικίατου πρίγκιπα,ενώ το Άνω χρησιμοποιούνταν για επίσημα γεύματα και άλλες εκδηλώσεις. Ανάμεσα στα δύο απλώνεται ένας μακρύς κήπος διαρρυθισμένος σε γαλλικό στυλ, με σειρές αγαλμάτων που απεικονίζουν σφίγγες και άλλα μυθικά τέρατα. Αμέσως ανατολικά του βρίσκονται οι Βοτανικοί Κήποι, οι οποίοι ανήκουν στο πανεπιστήμιο. Οι Αψβούργοι ήταν ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι που η κατοικία του πρίγκιπα Ευγενίου παράβγαινε με το Holfburg και τελικά η Μαρία Θηρεσία αγόρασε το παλατι. Τα δύο παλάτια αυτά στεγάζουν σήμερα την Αυστριακή Πινακοθήκη. Το μπαρόκ τμήμα βρίσκεται στο Κάτω Βelvedere, ενώ η τέχνη του 19 ου και του 20 ου αιώνα στο άνω Βelvedere.
Κοινοβούλιο
Το κτίριο της βουλής, σχεδιάστηκε από τον Τεοφίλ Χάνζεν. Ανήκει στο ρυθμό της αναγέννησης της ελληνικής τέχνης, με τεράστιες κολόνες και μορφές κατά μήκος της οροφής. Το υπέροχο Συντριβάνι της Αθηνάς στο μπροστινό μέρος, είναι έργο του γλύπτη Καρλ Κούντμαν. Η επιλογή του ελληνικού αρχιτεκτονικού ρυθμού δεν ήταν απλό καπρίτσιο. Η Ελλάδα ήταν η κοιτίδα της δημοκρατίας και η Αθηνά η θεά της
σοφίας, και υπήρχε η ελπίδα ότι και οι δύο αυτές ιδιότητες θα αποτελούσαν μόνιμα γνωρίσματα του αυστριακού πολιτικού βίου. Το Parlament αποτελεί έδρα των δύο ομοσπονδιακών εθνοσυνελεύσεων.
Άνω Βelvedere
Στεγάζει τη σημαντικότερη συλλογή. Η μεγαλοπρεπής μπαρόκ επίπλωση περιλαμβάνει ηράκλειες μορφές και μια νωπογραφία που απεικονίζει την αποθέωση του πρίγκιπα Ευγένιου. Ο τομέας του 19 ου αιώνα περιλαμβάνει πίνακες της περιόδου Μπιντερμάγερ, μεταξύ των οποίων πολλοί του Γκέοργκ Βαλντμίλερ, καθώς και έργα των Χανς Μακάρτ και Αντόν Ρομάκο, οι οποίοι επηρέασαν τους Βιεννέζους
καλλιτέχνες της αρ νουβό. Το τμήμα του 20 ου αιώνα της πινακοθήκης περιλαμβάνει τα καλύτερα εκθέματα. Εδώ εκτίθεται ένα από τα πιο γνωστά και γοητευτικά έργα του Γκούσταφ Κλιμτ, το Φιλ (1908). Οι εμπειρογνώμονες διαφωνούν για το αν το εν λόγω φιλί προσφέρεται
πρόθυμα ή κατόπιν εξαναγκασμού. Εδώ βρίσκονται και μερικά από τα ιμπρεσιονιστικά τοπία του Κλίμτ.Ο Έγκον Σίλε παρήγαγε μελαγχολικά έργα, γεμάτα ένταση, με τυπικό παράδειγμα τα υπνωτισμένα και εξογκωμένα μάτια του πορτρέτου του φίλου του Έντουαρντ
Κόσμακ (1910). Τα έντονα, μελαγχολικά χρώματα του Σίλε και τα ανελέητα περιγραμματά του, έρχονται σε αντίθεση με τους χρυσούς τάπητες και τις εξιδανικευμένες μορφές του Κλίμτ. Η Οικογένεια ήταν το τελυταίο έργο του Σίλε, πριν από το θάνατό του από αιγυπτιακή γρίπη το 1918.
Αυτοκρατορικό Ανάκτορο
Το Hofburg, είναι ένας εντυπωσιακός τόπος διαφύλαξης της εθνικής κουλτούρας και κληρονομιάς. Εδώ είχαν την έδρα τους οι Αψβούργοι για πάνω από έξι αιώνες, από τον πρώτο αυτοκράτορα μέχρι τον τελευταίο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, προστίθεντο κατά διαστήματα νέες πτέρυγες, μεταξύ των οποίων η Πτέρυγα του Λεοπόλδου σε πρώιμο μπαρόκ ρυθμό, η Πτέρυγα της Αυτοκρατορικής Καγκελαρίας του 18 ου αιώνα, η Πτέρυγα της Αμαλίας του 16 ου αιώνα και το Βασιλικό Παρεκκλήσιο, το οποίο παρήγγειλε ο Φρειδερίκος Γ΄ και μετασκεύασε σε ρυθμό μπαρόκ η Αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία. Εδώ ψάλλει την Κυριακάτικη Λειτουργία η Χορωδία Αρρένων Βιέννης. Σήμερα το παλάτι στεγάζει τα γραφεία του προέδρου της Αυστρίας. Το παλαιότερο τμήμα είναι η Ελβετική Αυλή που χρονολογείται από το 13 ο αιώνα και πήρε το ονομάτης από τους Ελβετούς φρουρούς που προστάτευαν το χώρο της. Η αναγεννησιακή Ελβετική Πύλη χρονολογείται από το 1553. Η αυλή αυτή εφάπτεται σε μια πολύ μεγαλύτερη, την In de Burg, στο κέντρο της οποίας βρίσεκται μνημείο του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Β΄.
Prater
Είναι ένα μεγάλο λούνα παρκ, γνωστό ως Volksprater ή Wurstelprater. Είναι γνωστό για την ρόδα του, που έχει ύψος 65μ. και ζυγίζει 430 τόνους. Περιστρέφεται πολύ αργά, προσφέροντας άπλετο χρόνο για να απολαύσει κανείς τη θέα από την κορυφή. Το λούνα παρκ περιλαμβάνει κάθε λογής παιχνίδια, μα είναι εξαιρετικό μέρος απλώς και μόνο για να περιπλανηθεί κανείς και να ρουφήξει τη γύρω ατμόσφαιρα. Εδώ θα συναντήσετε ένα από τα πολύχρωμα μεταλλικά γλυπτά που απεικονίζουν ανθρώπους εγκλωβισμένους σε παράξενες παραισθησιογόνες καταστάσεις.
Schloss Schoenbrunn
Αυτό το μεγαλοπρεπές ανάκτορο είναι μία από τις δημοφιλέστερες ατραξίον της Βιέννης. Βρίσκεται στο Πάρκο Schoenbrunn. Ο Λεοπάρδος Α΄ ανέθεσε στον Γιόχαν Μπερνχαντ Φίσερ φον Έρλαχ να χτίσει ένα πολυτελές θερινό ανάκτορο εκεί όπου προηγουμένως βρισκόταν ένα «όμορφο συντριβάνι». Το κτίριο αποπερατώθηκε το 1700 μα υστερούσε πολύ σε μεγαλοπρέπεια σε σύγκριση με το αρχικό όραμα. Η Μαρία Θηρεσία διάλεξε τον Νικολάους Πακάσι για την ανακαίνιση και επέκταση του παλατιού μεταξύ 1744 και 1749. Το εσωτερικό επιπλώθηκε σε στιλ ροκοκό και περιλάμβανε 200 δωμάτια, μαζί με παρεκκλήσι και θέατρο. Όπως τα περισσότερα αυτοκρατορικά κτίρια που συνδέονται με τη Μαρία Θηρεσία, εξωτερικά ήταν βαμμένο με το αγαπημένο της χρώμα, το έντονο κίτρινο. Ο Ναπολέων έζησε στο ανάκτορο το 1805 και το 1809. Το 1918, ο τελευταίος Αψβούργος αυτοκράτορας, Κάρολος Α΄, παραιτήθηκε από το
θρόνο του στο Μπλε Κινέζικο Σαλόνι. Το εσωτερικό του χαρακτηρίζεται από άνεση και μεγαλοπρέπεια. Περιλαμβάνει ταβάνια με νωπογραφίες, κρυστάλλινους πολυελαίους και επίχρυσα διακοσμητικά. Η Μεγάλη Στοά αποτελεί το αποκορύφωμα της εκζήτησης. Εδώ διοργανώνονταν πλήθος πολυτελών χορών, μεταξύ των οποίων και ο χορός για τους απεσταλμένους στο Κογκρέσο της Βιένης (1814-15). Η Αίθουσα των Καθρεφτών είναι εκεί που ο Μότσαρτ έδωσε το 1762, σε ηλικία έξι ετών, το πρώτο βασιλικό κονσέρτο ενώπιον της Μαρίας Θηρεσίας. Κατόπιν, ο νεαρός Βόλφγκανγκ πήδησε στην αγκαλιά της αυτοκράτειρας και τη φίλησε. Η Στρογγυλή Κινέζικη Αίθουσα Συμβουλίου είχε ένα τραπέζι το οποίο μπορούσε να ανέβει και να κατέβει μέσα από το πάτωμα για το σερβίρισμα του φαγητού, έτσι ώστε να μην είναι ανάγκη να μπάινουν μέσα οι υπηρέτες κατά τη διάρκεια μυστικών διαβουλεύσεων.