Μαδρίτη

Μια από τις ομορφιές του μουσείου Prado είναι ότι καλύπτει γενναιόδωρα το έργο μεγάλων ζωγράφων του παρελθόντος. Ολόκληρες σειρές από αίθουσες είναι αφιερωμένες στο έργο των τριών σπουδαιότερων καλλιτεχνών της Ισπανίας: του Βελάσκουεθ, του Γκόγια και του Ελ Γκρέκο. Αποτελούν την αφρόκρεμα των όσων έχει να προσφέρει το Prado, όμως υπάρχουν πολλά ακόμα ωραία έργα από πλήθος
άλλους καλλιτέχνες άλλων εθνικοτήτων.

Η Puerta del Sol, όπου κάποτε βρισκόταν μια από τις πύλες της πόλης, είναι το κεντρικότερο σημείο της Μαδρίτης. Στη νότια πλευρά της υπάρχει μια μικρή πλάκα με την ένδειξη «Km 0», που σηματοδοτεί το σημείο απ’ όπου υπολογίζονται όλες οι αποστάσεις κατά μήκος των αυτοκινητόδρομων της χώρας.

Το 1734 κάηκε το Αλκαζάρ, ο πρόδρομος του Palacio Real που είχε υποστεί πλήθος μετατροπές. Τότε ο Φίλιππος Ε΄, βρήκε την ευκαιρία να ικανοποιήσει τα μεγαλειώδη αρχιτεκτονικά του γούστα, σχεδιάζοντας την οικοδόμηση ενός ανακτόρου που θα επισκίαζε όλα τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά. Για τον σκοπό αυτό επιστράτευσε τον ιταλό αρχιτέκτονα Φίλιππο Τζουβάρα. Το αποτέλεσμα είναι το Palacio Real, ένα κολοσσιαίο κτίριο ιταλικού μπαρόκ ρυθμού, με 2.800 αίθουσες από τις οποίες ανοιχτές για τους επισκέπτες είναι μόνο οι 50. Ο πρώτος μονάρχης που εγκαταστάθηκε στο ανάκτορο ήταν ο Κάρολος Γ΄, όμως ο σημερινός βασιλιάς σπανίως κατοικεί εδώ. Η πρόσβαση στα διαμερίσματα γίνεται από το βορινό άκρο της Plaza de Armas. Το κυρίως κλιμακοστάσιο αποτελεί μια μεγαλειώδη επίδειξη αυτοκρατορικής ισχύος και οδηγεί πρώτα στην Αίθουσα των Λογχοφόρων και κατόπιν στη Αίθουσα του Θρόνου. Τη μεγαλοπρέπεια της αίθουσας συνθέτουν οι πορφυρές βελούδινες επενδύσεις των τοίχων και το ταβάνι, φιλοτεχνημένο από τον Τιέπολο. Αμέσως μετά συναντάμε το Salon de Gasparini, με το εξαιρετικό γύψινο ταβάνι και τους τοίχους που λάμπουν από κεντητά μεταξωτά υφάσματα. Η Sal de Porcelana προκαλέι ζάλη, καθώς είναι γεμάτη από χιλιάδες πορσελάνες του πάλαι ποτέ εργοστασίου Retiro, προσαρμοσμένες στους τοίχους. Τα θέματα αλλάζουν με ιδιαίτερα χαρακτηριστική την μεγαλοπρεπή επίσημη τραπεζαρία.

Περιέχει εκατοντάδες εκθέματα σχετικά με τον προϊστορικό άνθρωπο, τη νεολιθική εποχή και φτάνει μέχρι την Εποχή του Σιδήρου. Υπάρχουν επίσης συλλογές από την αρχαία Αίγυπτο, τον ετρουσκικό πολιτισμό της Ιταλίας, την κλασική Ελλάδα και την νότιο Ιταλία της εποχής της αυτοκρατορικής Ρώμης. Υπάρχουν και εκθέματα που αφορούν στην Ισπανία: ο αρχαίος πολιτισμός των Βαλεαρίδων και των Κανάριων Νήσων. Το πιο ενδιαφέρον είναι το ισόγειο. Γλυπτά όπως η Dama de Ibiza και η Dame de Elche αποκαλύπτουν μια ανθούσα καλλιτεχνική παράδοση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στις φυλές της ιβηρικής χερσονήσου και δίχως αμφιβολία επηρεάστηκε από
τις επαφές με τον ελληνικο, φοινικικό και τον καρχηδονιακό πολιτισμό.

Το πάρκο, που κάποτε προοριζόταν αποκλειστικά για τους βασιλείς και την αυλή τους, είναι σήμερα ανοιχτό για όλους. Υπάρχει δυνατότητα ενοικίασης βάρκας για κωπηλασία στην τεχνητή λίμνη, στην οποία δεσπόζει το τεράστιο μαυσωλείο του Αλφόνσου Ζ΄.

Το Centro de Arte Reina Sofia έχει χτιστεί πάνω στα ερείπια ενός νοσοκομείου του 18 ου αιώνα και φιλοξενεί ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η Μαδρίτη στον τομέα της μοντέρνας τέχνης. Ο 20ος αιώνας είναι αναμφίβολα η πιο λαμπρή περίοδος στην ιστορία της Ισπανικής τέχνης μετά τη χρυσή εποχή του 17ου αιώνα. Στο κέντρο τέχνης της Βασίλισσας Σοφίας εκτίθενται πολλά έργα καλλιτεχνών αυτής της περιόδου. Γλυπτά, πίνακες ακόμα και έργα του σουρεαλιστή κινηματογραφιστή Λουίς Μπουνιουέλ προσφέρουν μία ενδιαφέρουσα ξενάγηση σε έναν αιώνα γεμάτο γεγονότα. Το κορυφαίο έκθεμα του μουσείου είναι Γκουέρνικα του Πικάσο.

Η καρδιά της αυτοκρατορικής Μαδρίτης χτυπά στην Plaza Mayor, η οποία χρονολογείται απο τον 17 ο αιώνα και βρίσκεται σε μικρή απόσταση με τα πόδια δυτικά της Puerta del Sol. Σχεδιάστηκε το 1619, κτίστηκε με το αρχιτεκτονικό ύφος του Χουνα ντε Χερέρα, χαρακτηριστικότερη έκγραση του οποίου είναι οι ακιδωτοί τρούλοι από σχιστόλιθο.παλιά ήταν δημοφιλής χώρος τέλεσης βασιλικών
εορταστικών εκδηλώσεων και εκτέλεσης αιρετικών στην πυρά. Στο κέντρο βρίσκεται ένα έφιππο άγαλμα του Φιλίππου Γ΄, ο οποίος διέταξε την κατασκευή της πλατείας. Οι πολύχρωμες νωπογραφίες της Real Casa de la Panaderia, που οφείλει το ονομά της στο γεγονός ότι εκεί είχε κτιστεί το 1619 το βασιλικό αρτοποιείο ταυτόχρονα με την πλατεία (αν και το σημερινό κτίριο κατασκευάστηκε
το 1673, μετά από πυρκαγιά), φιλοτεχνήθηκαν το 1992. Νότια της πλατείας βρίσκεται η Calle de Toledo, η οποία δεν αποτελεί πλέον την
κύρια οδό για το Τολέδο, που κάποτε ανταγωνιζόταν τη Μαδρίτη για τον τίτλο της πρωτεύουσας. Είναι μια ενδιαφέρουσα λεωφόρος όπου βρίσκεται η Basilika se San Isidro, που μέχρι την αποπεράτωση της Nuestra Senora de la Almudena ήταν η κυριότερη εκκλησία της πόλης.

Αυτή η σπηλαιώδης νεογοτθική εκκλησία, που βρίσκεται νότια του Palacio Real, αποπερατώθηκε στα μέσα του 1992 μετά από εργασίες ανέγερσης που διάρκεσαν πάνω από 110 χρόνια. Μέχρι την αποπεράτωση της, καθήκοντα μητρόπολης επιτελούσε η Basilika de San Isidro.

Το σιντριβάνι της Κυβέλης είναι από τα ωραότερα της Μαδρίτης. Αυτή η εκτίμηση δεν έχει αλλάξει απο το 1780, οπότε κατασκευάστηκε από τον Βεντούρα Ροντρίγκεθ. Η θεά Κυβέλη μεταμόρφωσε την Αταλάντη και τον Ιππομένη, που είχαν πρόσφατα γίνει ζευγάρι χάρη στη μεσολάβηση της Αφροδίτης, σε λιοντάρια και τους έζεψε στο άρμα της επειδή βεβήλωσαν το ναό της.